Czym się różni brytyjski angielski od amerykańskiego?

Choć mieszkańcy Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych posługują się z pozoru tym samym językiem, to angielski brytyjski nie jest tożsamy z angielskim amerykańskim. Ten, kto choć raz miał okazję posłuchać Brytyjczyka i Amerykana wie, co mamy na myśli. Pierwszą kwestią, która różni angielski brytyjski od amerykańskiego, jest akcent. Przykładowo – Brytyjczycy wypowiadają „r” zazwyczaj tylko wtedy, kiedy znajduje się ono na początku wyrazu, Amerykanie z kolei wymawiają je w każdym słowie.

Jednak nie tylko akcent czyni język angielski brytyjski odmiennym od mowy amerykańskiej. Na specyfikę tych dwóch języków wpływa również pisownia oraz wykorzystywane przez ich użytkowników słownictwo.

Oto wybrane przykłady różnic występujących pomiędzy mową brytyjską i amerykańską:

• „organizować” w angielskim brytyjskim to organise, natomiast w amerykańskim – organize,
• dla Brytyjczyków „uniwersytet” to university, a dla Amerykanów – college,
• dla określenia koloru Brytyjczycy używają wyrazu colour, a Amerykanie słowa color,
• „chipsy” to w angielskim brytyjskim crisps, w amerykańskim z kolei – chips,
• „mieszkanie” to w angielskim brytyjskim flat, w amerykańskim natomiast – apartment,
• opowiadając czy opisując swój urlop bądź wakacje, Brytyjczycy posługują się słowem holiday, a Amerykanie wyrazem vacation.

Na czym polegają różnice w gramatyce pomiędzy angielskim brytyjskim a angielskim amerykańskim?

Różnice dostrzega się również w gramatyce. Amerykanie powiedzą na przykład I’m going to a party on the weekend, Brytyjczycy natomiast – I’m going to a party at the weekend. Odmienność pomiędzy ich mową widoczna jest także w użyciu przez nich czasów Past Simple oraz Present Perfect: Amerykanie powiedzą I ate too much, a Brytyjczycy – I’ve eaten too much.